Yürek Sesleri (27)

Şu içimdeki kalabalık fikri oldum olası beynimi kurcalar durur, hatta zaman zaman kendimi ben kimim, ya da kim için kimim sorularının çıkmazında bulduğum bile olmuştur. Ağlamak istediğimde gülmek, bağırıp haykırmak istediğimde susmak zorunda kaldığım anlarda hayatı yalnızca oynamak zorunda kaldığım bir rolden ibaretmiş gibi görürüm. Diğer insanları kandırmak kendimi kandırmaktan çok daha kolaydır nasılsa. Hayatı sanıldığından bile kolay sahnelenen bir oyuna dönüştüren bu mecburi roller, kendimi bana bile yabancılaştıracak noktaya geldiğinde ise her zaman en iyi dostum olan kendime dönüp içimde yaşattığımı düşlediğim kalabalıktaki gerçek beni aramaya koyulurum yeniden. ancak her defasında bir başkasının yaşamında bulduğum kendi gölgemin peşine takılıp, bu keşfi onun derinliklerinde sürdürür bulurum kendimi.