Hayatta hiç bir şey insana gerçek biri olmadığını anlamak kadar agir gelemez herhalde. Milyonlarca sey yasarsin sessizce içinde kopan firtinalar, disaridan görünen sakin nefes alislarinda karisir gider havaya. Düsünmenin bile son buldugu garip donemler yasarsin. Yine boyut degistirmek, belkide hayatin icinde bir hologram gibi kaybolup giden seni yasamak istersin yine. Aslinda olmayan ama herkesin adinla cagirdigi bir kisliktir donmeyi ozledigin. Icindeki labirentte arayip durdugun gercek seni bulamassin bir turlu. Bir kosede buzulmus masum bir cocuk bulursun bazen. O da icindeki otekiler gibi cikmaz yollarinda kaybolmustur labirentin. Bir muddet onun elinden tutar ararsin isigi. Bir baska kosede inanilmaz asi bir digerine rastladiginda, onunla kosmaya baslar, aglayan, huzunlu bir digerine rastlayincaya kadar kosarsin onunla. Bir turlu aynadaki goruntune benzer birine rastlayamadiginda, umudunu kaybeder, baskalarinin labirentlerinde buldugun her sana benzeyene kapilir gidersin. Sen bu carkin icinde sekilden sekile girerken, hayatinin o donemine denk gelenler için biraktigin izler elinden tutup isigi aradigin kisiliklere ait kalir. Bu kosusturmanin icinde bazen ayni koslerde ayni kisiliklere rastladiginda duydugun heyacan sonunda kendini buldugunu sanmandandir sadece. Sana tanidik gelen daha once gectigin yollardasindir oysa yine.
Bir sokak lambası kadar yanlizsindir bazen. Çevrene yaydigin isikta sadece kendi golgeni gorebilirsin. Bir digerinin isigi ile birlesmez, kendinden baska seylerin golgesini goremessin.
Beklersin, ait oldugunu hissettigin baskalari sana sahip çiksin diye. Oysa onlar korkularina esir olduklarinda sen dis kapida durmasi gereken bir ziyaretciye donersin. Kendi evinde misafir olan biri gibi hissedersin kendini. Ait olus senin hislerindedir sadece. Anlamassin kimse sahip cikmaz sana senden baska. Belkide sen bile almak istemessin kendi sorumlulugunu da baskalari kabullensin istersin...
Bazen gozyasi biriktirirsin yureginde. Disaridan gulumseyen yuzune bakan insanlarin ruhu bile duymaz. Icinde birikmisler bir caglayana donustugunde ise islanan gulumseyisinin sebebini bilmez kimse..
Beklenmedik bir anda biri olur yaninda. anlatmak ister susarsin. Bir kac iz gosterirsin ona yasamindan. Istersin ki ipin ucunu yakalasin ve bulsun icindeki seni. O ise izleri gormek istemez bazen ya da goremez gercekten bilemezsin. sen sozcuklerle satranc oynarken, o yanlizca uzakta biridir. Icten içe kizarsin ona. Oysa anlatilmayanlari anlamak kimseye dusmez.
Hep ayni donemece ulasirsin karamsarligin dorugunda. Donup durdugun bir cemberden ibaret sonu olmayan bir dongu oldugunu gormessin yasananlar tukenmeden...Gunes bile hep ayni gunesdir oysa. Her sabah yeni bir gunes dogmaz kimseye...Dudaklarindan dokulen karmakarisiklari anlayamaz kimse. Oysa sen ne soylemeye calistigini bilirsin de, sozcukler anlamsizlasir sanki..Yuregindeki baskalari sen olmadiklarini hissettirirler bazen derinden. Sen sandigin baskalari olduklarini hatirlatirlar sana..
Bir ucundan tuttugun acinin derisini kaldirdikca, kan revan icinde kalir yuregin. Tul perdelerin arkasinda sandigin aydinlik sahtedir oysa..
Gulumseyisler bir et bedene ait kalir anlarsin. Bakislar parlamayinca, dudaklar yalan soyler catal dilli agizlarda..
Kapatmaya calistigin kapilardan girer mantiginin hayir dedigi. Yureginin kurdugu calgili cengili masalarda eglenir seninle. Sen kendini yenmeye calistikca bastirir. Karsi sahilin gokyuzunu kesfetmeye basladigin bir anda, yagmurun dindigini ve gunesin simsicak gulumseyecegini hatirlarsin. Oysa gunun birinde baskalarinin gokyuzude kararir.
Bir cift goz vardir dur durak bilmeden dusuncelerinde gezinir. Gözbebeklerine dokunmasini istedigin insanin golgesi gibi gorunur bir an. Yalanin golgesini tanimasan, eski oykulere yeni kahramanlar yaratir yuregin ama, gel gor ki kendi gercekligini kesfedememis bir asi ruzgar gibi carpip yuzune dagilir sahte golgeler.
Her sanci kendi gercekliginde kavurulur yureginde. Bedeninin dort bir yanina yayilir kemirir icini...
Disaridan bakildiginda gorunmeyen icindekiler, bazen tanidigin birinin gozleriyle, baskasindan odunc alinmis hissi yaratir. Aynı noktadan baslayip birlikte yurumus kadar ortak, ayni merkezin terminalleri kadar yakin olur insan...
Kalimero 98
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder