maskeli bir kalabalagin anlamsiz kahramanlariyiz
salon dopdolu ama gerçekte kimse yok
maskelerin ardi bir hiçlik sanki
herkes rolünün zirvesinde mutlu gülümsüyor
bende onlardan biriyim artik
firtinalarim gecenin karanliginda patliyor
yüregimi evde unutuyorum her sabah
Kalimero ... 1998
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder