Tatilden önceki 6. gün
Ya niye var bu yaz.. Dışarıda hava 30’un üzerinde, gerçi hafif bi esinti de yok değil. İçim şişiyor vallahi her tatile gidene “güle güle..” demekten..”hoşçakal..” maktan sıkıldım artık bende tatile gitmek istiyorum. Gözüm dışarıda benim anacım.. Olmuyor böyle otur otur.. Yapılacak işler, yapılmak istemiyor... Gidilecek yerler öyle bekliyor.. Oturdum sıramı bekliyorum ne yapayım. Oğlumla takvime işaretledik tatile gideceğimiz günü, öyle ona bakıyoruz her gün.. Yoksa her gün "tatile gidelim" diyor çocuk, hem de hemen.. Vakit kaybetmeye gelmez bu tatil işi, kolay mı koca bir sene de 15 günü zor kopardık babamızdan.. En azından soranlara söyleyebiliyoruz da gidicez diye.. Kem küm etmiyoruz.. Hayır olur insan gidemez, sağlık, para, izin engel mi yok tatile.. Ama insanın çok şükür engeli de yokken öyle armut gibi gidememek koyuyor yani..
Biz küçükken böyle miydik bilmem, ama şimdiki çocuklar analarının karnından sanki atalarının ruhunu taşıyormuş gibi çıkıyorlar valla.. Herşeyden haberleri var, her şeyden istiyorlar.. Akıl öğretiyor bizim ki daha şimdiden bana.. “Tatile gidince denizin içine kafanı sokma nefes alamassın yoksa” diyor. Ah oğlum ben tatile gitmeyince nefes alamıyorum desem şimdi üç yaş felsefesine sığmayacak söylediklerim “tamam” diyorum kestirmeden, ne diyeyim..
Tatile gidicem sanki çarşılar beni çağırıyor bu ara.. Bi otur de mi. Yok öyle zırt pırt bi dışarı çıkayım şu vitrinlerde görmediğim bir şey, mağazalarda ellemediğim bir şey kaldı mı bir bakayım istiyorum.. Geçen senede gittim ayol tatile.. Ne giydim, ne ettim oralarda hiç hatırlamıyorum.. Her sene sanki ilk tatile gidiyormuşum gibi geliyor.. E normal tabii, aradan geçmiş koca bir sene.. Tatil kıyafetleri tepiş tepiş valizlerde.. Görmedim kaç zamandır ne var ne yok bilmiyorum içlerinde.. Böyle de iyi oluyor aslında süpriz oluyor insana.. "Ay benim buyum da varmış, bak bunu hepten unutmuştum.." diye sevinilen kıyafetlerin yanı sıra, bir de ay bununda modası geçti, yok anacım kaç yıldır bunu giyiyorum sıkıldım diye valizden çıkıp hışırdayan torbalara dolarak, insanca ve yardımsever duygularla ona buna dağıtılan kıyafetler..
Çarşılar da yetmiyor artık, bir de pazarlar var şimdi.. Hey canına yandığım alış veriş tutkusu.. Artisliğin bittiği yerde pazarcılık başlıyor.. Öyle marka felan giymiyoruz artık.. Nereye giyiyorsun markayı her dakika.. Gardrobun en müstesna köşesinde bir iki marka bişi.. Gerisi pazardan.. Ayol eskiden suratına dönüp bakmazdık pazarın.. Ama şimdi de hakikaten iyi şeyler geliyor.. Ayakabı bile alır oldum ben pazardan.. Çocuğun kıyafetler hep pazardan zaten., e ne demişler "çocuğum yediği helal, giydiği haram." Oysa biz yetişkinlerde tam tersi oluyor.. Yediğimiz haram, giydiğimiz helal.. Yaştan mıdır doğumdan mıdır nedir “ay ne yesem yarıyor kardeşim”. Gitmiyor kilolar sanki üstüme yapıştı kaldılar.. Tam kendimi olduğum gibi kabul etmeye başlıyorum.. Hoop yaz geliyor.. Mayo giycez, bikini giycez hadi gene aynı telaşe.. Yoruyor bu yaz ayları beni.. Çarşıya gidiyorsun sanki Türk Milleti öyle barbie gibi herşeyin güzeli minicik anacım.. Hayır tamam küçük olan şeyler güzel gözükür.. İnsan yavrusu, hayvan yavusu filan tamam da kıyafette olmuyor yani bu fantezi..
Terlik arıyorum bir aydır... Vitrinde bakıyorum zarif minicik bi terlik, tabi vitrindekiler 36 numara.. Geyşayız sanki.. olmuyor anacım 36 numara ayakkabı bana.. Zaten şişiyor ayaklarım yaz gelince.. genleşiyor.. Terlik 38 numara.. tabanı tamam üstüne girmiyor ayağım.. Şişmiş işte ayağama göre terlik bulucam diye dolaşmaktan.. “Abla sen ortopedik bi terlik al en iyisi” diyor tezgahtar.. Terbiyesiz..! Giymem ben oyle anne anne şeysi gibi terlikleri.. Süslü istiyorum.. İstiyorum ama isteyenin bir yüzü kara, dolaş dolaş ayaklarıma kara sular indi.. Ay ne zor bi terlik almak.. Ya topuğu yüksek, ya ayağımı acıtıyor.. Off niye ayakabılı terlikli doğmuyor insanlar.. Zor anacım bu devirde boyle dert sahibi olmak..
"Bu yaz çok şey götürmeyeceğim diyorum.." diyorum da gözüm işte elim alışverişte.. Alıyorum da alıyorum.. Ay nereye doldurucam ben şimdi bunları.. Bi de valize tepeleme işi var.. Vallahi geçen sene edemedik gittik koca bi valiz aldık, nerdeyse araba kadar.. Ne o tek valizle gidiyorum, koca valiz her yanı göz.. Hepsi doluyor.. Hayır diyelim itiştirip tepiştirip aldım gittim, bi de orda yayılmışlığın getirdiği o hisle işin yoksa dönüş vakti gelcek diye topla dur.. Amaan zor bu yaz işte ne diyorum ben sabahtan beri off off.. Ben şimdi gideyim de, evde işlerimi halledeyim yarın gelince gene yazarım..
Tatilden Önceki 5. Gün
Oh akşam gittim önce eczaneye güneş kremi, ağrı kesici ne lazımsa aldım geldim.. Hayır böyle giderse tatilde harcayacak param kalmayacak.. Almasak olmaz oğlana başka, bana başka, kocama başka faktör malum hepimizin teni farklı, 15 gün bu dile kolay sürünücez çıkıcaz guneşe, bi tane alsam kime yetecek.. senede bir sezon satıyorlar diye mi nedir, dünyanın parası bu guneş kremleri de.. Eczane de bıraktık yükü dün akşam neyse..
Allahtan bizim kapıcının çocukları bahçede değildi de oğlanı direkt eve çıkmaya ikna ettim. Yoksa bi de bahçeye iniyoruz her gün.. Onlar oynuyor ben oturuyorum.. Küçük malum daha tek başına bahçeye çıkacağı benim camlardan bağıracağım yaşlara gelmedi.. Oturtmuyorlar zaten ben de oynuyorum mecbur onlarla.. Çok sıkılınca "Hadi kedi olun, kopek olun" diyorum onlar çimlerin uzerinde havlayıp dururken iki dakika oturabiliyorum bende.. Neyse işte dün çıkmadık bahçeye.. Aklım valizde salonun masasının üstüne karargah kurdum elime geçeni oraya koyuyorum ki, sonra valize tepeceğim aman unutmamak lazım bişeyi.. Herbişeyimiz tam gitmeliyiz tatile.. Şimdi bunca hazırlığa heyecana bir şeyi unutur gidersek mazallah.. Daha diş fırçaları falan konacak ama neyse onları son gün hallederiz.. Acaba birde tatil fırçası mı alsaydım? Bir o kaldı zaten .. Şampuanlar, kremler yeni aldım ki hepsini evdekilerin kapakları açıldı, sıcakta erirde akar makar şimdi rezil eder kıyafetlerimizi.. 15 gün tatile gideceğiz diye herşeyi sıfırlayacağım böyle giderse..
Akşam çıkardım valizi, dur onuda koyayım, bunuda koyayım derken zaten hazırlandı gibi bir şey, son dakikada eklenecekler var bir tek.. Her sene listeler yapardım unutmayayım diye, bu sene doğaçlama yaptım bakalım ne eksik kalmış olacak gittiğimizde.. Mayomuz, havlumuz, terliğimiz var ya en önemliler o.. İlaç, şampuan krem vb şeyleri ayrı çantaya koydum. Tamam ambalajları duruyor ama belli mi olur ya akarsa..
Ay bide çay makinası mı götürsem diyorum şimdi, yoksa otelde akşamları şöyle odada çay içeriz. Diyorum ya kesin girecek arabaya.. Bir de ilk önce gideceğimiz yer herşey dahil ama, ikinci gideceğimiz yer yarım pansiyon öyle sakin bir yer odalarda tv yok.. Benim kocamda duramaz tv siz galiba mutfaktaki 37 ekranda bu sene tatilci olacak. Oldu olacak evi götürelim biz bu böyle olmayacak.. Neyse Allahtan oğlanın puseti felan yok bu sene bir de bagajda koca puset.. Zaten kovası küreği osu-busu derken arabada oturacak yer kalmıyor bize.. Ama azimliyim bir valiz, bir çanta, hepsini dolduracağım, götürmeyeceğim öyle fazla bir şey..
Tatilden Önceki 4. Gün
Dün çok formumda değildim. Tatil için ne yaptın derseniz kuaföre gittim kendimi bakıma aldım.. kalan paramın bir kısmınıda orda bıraktım. Bakalım tatilde ne yapacağız.. Eve temizlik için gelen yardımcıma ben tatildeyken anahtar vermeyi teklif ettim kabul etmedi. Valize ya da masadaki karargaha eklemeyi unuttuğum şeyler aklıma geldi ama eklemedim. Kal geldi bu ara üzerime.. Yarında gelicem ondan sonra izin başlıyor.. Bir müddet yazamayacağım bloguma aslında dün akşam gaza geldim yazdım bi şeyler ama..Bu gelen kal gitmeyecek gibi "Kalıcı Kal Sendromu"na girdim. Sanırım epeyce de çıkamayacağım. Acaba yarın gelmesem işe ne olur gibi cin fikirler üretiyor kafam.
Ya niye var bu yaz.. Dışarıda hava 30’un üzerinde, gerçi hafif bi esinti de yok değil. İçim şişiyor vallahi her tatile gidene “güle güle..” demekten..”hoşçakal..” maktan sıkıldım artık bende tatile gitmek istiyorum. Gözüm dışarıda benim anacım.. Olmuyor böyle otur otur.. Yapılacak işler, yapılmak istemiyor... Gidilecek yerler öyle bekliyor.. Oturdum sıramı bekliyorum ne yapayım. Oğlumla takvime işaretledik tatile gideceğimiz günü, öyle ona bakıyoruz her gün.. Yoksa her gün "tatile gidelim" diyor çocuk, hem de hemen.. Vakit kaybetmeye gelmez bu tatil işi, kolay mı koca bir sene de 15 günü zor kopardık babamızdan.. En azından soranlara söyleyebiliyoruz da gidicez diye.. Kem küm etmiyoruz.. Hayır olur insan gidemez, sağlık, para, izin engel mi yok tatile.. Ama insanın çok şükür engeli de yokken öyle armut gibi gidememek koyuyor yani..
Biz küçükken böyle miydik bilmem, ama şimdiki çocuklar analarının karnından sanki atalarının ruhunu taşıyormuş gibi çıkıyorlar valla.. Herşeyden haberleri var, her şeyden istiyorlar.. Akıl öğretiyor bizim ki daha şimdiden bana.. “Tatile gidince denizin içine kafanı sokma nefes alamassın yoksa” diyor. Ah oğlum ben tatile gitmeyince nefes alamıyorum desem şimdi üç yaş felsefesine sığmayacak söylediklerim “tamam” diyorum kestirmeden, ne diyeyim..
Tatile gidicem sanki çarşılar beni çağırıyor bu ara.. Bi otur de mi. Yok öyle zırt pırt bi dışarı çıkayım şu vitrinlerde görmediğim bir şey, mağazalarda ellemediğim bir şey kaldı mı bir bakayım istiyorum.. Geçen senede gittim ayol tatile.. Ne giydim, ne ettim oralarda hiç hatırlamıyorum.. Her sene sanki ilk tatile gidiyormuşum gibi geliyor.. E normal tabii, aradan geçmiş koca bir sene.. Tatil kıyafetleri tepiş tepiş valizlerde.. Görmedim kaç zamandır ne var ne yok bilmiyorum içlerinde.. Böyle de iyi oluyor aslında süpriz oluyor insana.. "Ay benim buyum da varmış, bak bunu hepten unutmuştum.." diye sevinilen kıyafetlerin yanı sıra, bir de ay bununda modası geçti, yok anacım kaç yıldır bunu giyiyorum sıkıldım diye valizden çıkıp hışırdayan torbalara dolarak, insanca ve yardımsever duygularla ona buna dağıtılan kıyafetler..
Çarşılar da yetmiyor artık, bir de pazarlar var şimdi.. Hey canına yandığım alış veriş tutkusu.. Artisliğin bittiği yerde pazarcılık başlıyor.. Öyle marka felan giymiyoruz artık.. Nereye giyiyorsun markayı her dakika.. Gardrobun en müstesna köşesinde bir iki marka bişi.. Gerisi pazardan.. Ayol eskiden suratına dönüp bakmazdık pazarın.. Ama şimdi de hakikaten iyi şeyler geliyor.. Ayakabı bile alır oldum ben pazardan.. Çocuğun kıyafetler hep pazardan zaten., e ne demişler "çocuğum yediği helal, giydiği haram." Oysa biz yetişkinlerde tam tersi oluyor.. Yediğimiz haram, giydiğimiz helal.. Yaştan mıdır doğumdan mıdır nedir “ay ne yesem yarıyor kardeşim”. Gitmiyor kilolar sanki üstüme yapıştı kaldılar.. Tam kendimi olduğum gibi kabul etmeye başlıyorum.. Hoop yaz geliyor.. Mayo giycez, bikini giycez hadi gene aynı telaşe.. Yoruyor bu yaz ayları beni.. Çarşıya gidiyorsun sanki Türk Milleti öyle barbie gibi herşeyin güzeli minicik anacım.. Hayır tamam küçük olan şeyler güzel gözükür.. İnsan yavrusu, hayvan yavusu filan tamam da kıyafette olmuyor yani bu fantezi..
Terlik arıyorum bir aydır... Vitrinde bakıyorum zarif minicik bi terlik, tabi vitrindekiler 36 numara.. Geyşayız sanki.. olmuyor anacım 36 numara ayakkabı bana.. Zaten şişiyor ayaklarım yaz gelince.. genleşiyor.. Terlik 38 numara.. tabanı tamam üstüne girmiyor ayağım.. Şişmiş işte ayağama göre terlik bulucam diye dolaşmaktan.. “Abla sen ortopedik bi terlik al en iyisi” diyor tezgahtar.. Terbiyesiz..! Giymem ben oyle anne anne şeysi gibi terlikleri.. Süslü istiyorum.. İstiyorum ama isteyenin bir yüzü kara, dolaş dolaş ayaklarıma kara sular indi.. Ay ne zor bi terlik almak.. Ya topuğu yüksek, ya ayağımı acıtıyor.. Off niye ayakabılı terlikli doğmuyor insanlar.. Zor anacım bu devirde boyle dert sahibi olmak..
"Bu yaz çok şey götürmeyeceğim diyorum.." diyorum da gözüm işte elim alışverişte.. Alıyorum da alıyorum.. Ay nereye doldurucam ben şimdi bunları.. Bi de valize tepeleme işi var.. Vallahi geçen sene edemedik gittik koca bi valiz aldık, nerdeyse araba kadar.. Ne o tek valizle gidiyorum, koca valiz her yanı göz.. Hepsi doluyor.. Hayır diyelim itiştirip tepiştirip aldım gittim, bi de orda yayılmışlığın getirdiği o hisle işin yoksa dönüş vakti gelcek diye topla dur.. Amaan zor bu yaz işte ne diyorum ben sabahtan beri off off.. Ben şimdi gideyim de, evde işlerimi halledeyim yarın gelince gene yazarım..
Tatilden Önceki 5. Gün
Oh akşam gittim önce eczaneye güneş kremi, ağrı kesici ne lazımsa aldım geldim.. Hayır böyle giderse tatilde harcayacak param kalmayacak.. Almasak olmaz oğlana başka, bana başka, kocama başka faktör malum hepimizin teni farklı, 15 gün bu dile kolay sürünücez çıkıcaz guneşe, bi tane alsam kime yetecek.. senede bir sezon satıyorlar diye mi nedir, dünyanın parası bu guneş kremleri de.. Eczane de bıraktık yükü dün akşam neyse..
Allahtan bizim kapıcının çocukları bahçede değildi de oğlanı direkt eve çıkmaya ikna ettim. Yoksa bi de bahçeye iniyoruz her gün.. Onlar oynuyor ben oturuyorum.. Küçük malum daha tek başına bahçeye çıkacağı benim camlardan bağıracağım yaşlara gelmedi.. Oturtmuyorlar zaten ben de oynuyorum mecbur onlarla.. Çok sıkılınca "Hadi kedi olun, kopek olun" diyorum onlar çimlerin uzerinde havlayıp dururken iki dakika oturabiliyorum bende.. Neyse işte dün çıkmadık bahçeye.. Aklım valizde salonun masasının üstüne karargah kurdum elime geçeni oraya koyuyorum ki, sonra valize tepeceğim aman unutmamak lazım bişeyi.. Herbişeyimiz tam gitmeliyiz tatile.. Şimdi bunca hazırlığa heyecana bir şeyi unutur gidersek mazallah.. Daha diş fırçaları falan konacak ama neyse onları son gün hallederiz.. Acaba birde tatil fırçası mı alsaydım? Bir o kaldı zaten .. Şampuanlar, kremler yeni aldım ki hepsini evdekilerin kapakları açıldı, sıcakta erirde akar makar şimdi rezil eder kıyafetlerimizi.. 15 gün tatile gideceğiz diye herşeyi sıfırlayacağım böyle giderse..
Akşam çıkardım valizi, dur onuda koyayım, bunuda koyayım derken zaten hazırlandı gibi bir şey, son dakikada eklenecekler var bir tek.. Her sene listeler yapardım unutmayayım diye, bu sene doğaçlama yaptım bakalım ne eksik kalmış olacak gittiğimizde.. Mayomuz, havlumuz, terliğimiz var ya en önemliler o.. İlaç, şampuan krem vb şeyleri ayrı çantaya koydum. Tamam ambalajları duruyor ama belli mi olur ya akarsa..
Ay bide çay makinası mı götürsem diyorum şimdi, yoksa otelde akşamları şöyle odada çay içeriz. Diyorum ya kesin girecek arabaya.. Bir de ilk önce gideceğimiz yer herşey dahil ama, ikinci gideceğimiz yer yarım pansiyon öyle sakin bir yer odalarda tv yok.. Benim kocamda duramaz tv siz galiba mutfaktaki 37 ekranda bu sene tatilci olacak. Oldu olacak evi götürelim biz bu böyle olmayacak.. Neyse Allahtan oğlanın puseti felan yok bu sene bir de bagajda koca puset.. Zaten kovası küreği osu-busu derken arabada oturacak yer kalmıyor bize.. Ama azimliyim bir valiz, bir çanta, hepsini dolduracağım, götürmeyeceğim öyle fazla bir şey..
Tatilden Önceki 4. Gün
Dün çok formumda değildim. Tatil için ne yaptın derseniz kuaföre gittim kendimi bakıma aldım.. kalan paramın bir kısmınıda orda bıraktım. Bakalım tatilde ne yapacağız.. Eve temizlik için gelen yardımcıma ben tatildeyken anahtar vermeyi teklif ettim kabul etmedi. Valize ya da masadaki karargaha eklemeyi unuttuğum şeyler aklıma geldi ama eklemedim. Kal geldi bu ara üzerime.. Yarında gelicem ondan sonra izin başlıyor.. Bir müddet yazamayacağım bloguma aslında dün akşam gaza geldim yazdım bi şeyler ama..Bu gelen kal gitmeyecek gibi "Kalıcı Kal Sendromu"na girdim. Sanırım epeyce de çıkamayacağım. Acaba yarın gelmesem işe ne olur gibi cin fikirler üretiyor kafam.
