FAZLASIYIZ

Kalabalığız aslında,

Sandığımızdan da fazlayız.

O en yalnız anların hepimiz farkındayız.

Aynı pişmanlıklar,

Benzer umutlar var yüreklerimizde.

O herkesden sakladıklarımız,

O gözlerden uzak yaşamaya çalıştığımız

Düşlerimizden bozma, çalıntı hayatlarımızla

Aslında istemediğimiz kadar ortalıktayız..

Farkındayız aslında,

Bize sunulandan başkayız.

O yazılmış kuralların hepimiz dışındayız.

Aynı sıfatlar,

Benzer hayatlar var omuzlarımızda.

O herkese oynadığımız,

O bizi bizden başka bilsinler diye çabaladığımız

Mükemmelden bozma, eğreti duruşlarımızla

Aslında istemediğimiz kadar kuklayız..

Bize yakışanı giyer

Bize düşeni yapar

Bize verileni alır

Bizden esirgeneni çalarız..

Zavallıyız aslında,

Sandığımızdan da korkağız.

O özlediğimiz dünyanın hepimiz uzağındayız.

Aynı yalanlar,

Benzer bahaneler var akıllarımızda.

O herkese anlattığımız,

İsteseler aşk için canımızı vereceğimizi sandığımız

Kahramandan bozma, çürümüş ruhlarımızla

Aslında istemediğimiz kadar zorbayız..

Kalabalığız aslında,

Sandığımızdan da fazlayız.

Bu şekilde mutlu olunmaz, hepimiz farkındayız.

Aynı güzel rüyanın renkleri,

Benzer mutluluk düşleri var yüreklerimizde.

O kimseye söyleyemediğimiz,

O tozlanmış sandıklarda gizlediğimiz

Biri görse elden gideceğini sandığımız

Ademden bozma, biricik insanlığımızla

Aslında istemediğimiz kadar bir aradayız..

İstediğimizi yapar,

Kuralları yıkar

Yeni baştan başlar

Her şeyi yeniden yazarız

Kalabalığız aslında,

Sandığımızdan da fazlayız

Bu yaşamlar bize ait değil

Biz bundan fazlasıyız..

AKS

Mart 2011

DÜŞLER

bir yastıkta kocadık

düşlerim ve ben yıllarca

ne ben, ne de onlar terkedip gitmediler

yanlızlık cüzdanımız cebimizde

sancılı dokuzlar doğurduk beraber

iyi günde, kötü günde hep yanyanaydık

düşlerimle ben

birlikte büyüdük

beraber yaşlandık

yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi

birlikte güldük

beraber ağladık

sonra sen çıktın karşıma

gözlerin düşlerim oldu

hasretin ezberim

şimdi gözlerin ve ben

uykusuz ve uzun gecelerde

sevgimizi büyütüyoruz

AKS

Mart 2011

KOLLEKSİYONCU

Ben çocukken sakız kağıdı biriktirdim

Jelatinli çukulata kağıtları koyardım defterlerimin arasına

Sararmış kitap sayfaları arasında beklerdi onlar yıllarca

Hiç bir amacım da yoktu aslında onlar için

Hiç bir faaliyete malzeme edemedim hiç birini

Deniz kenarından topladığım kabukları biriktirdim

Kavanozlarda beklediler onlarda yıllarca

Ne bir çerçevenin kenarına

Ne de bir kolyenin ucuna süs edebildim onları

Biraz daha büyüyünce posterleri, kasetleri biriktirdim

Anı defterlerinde sepet sepet yumurtalar

Anket defterlerinde mahrem sorulara, mahrem cevaplar biriktirdim

Sakladım hepsini yıllarca

Sahiplerinin hayatlarını takip bile etmedim oysa

Geceleri hayallerimi biriktirdim

Her yıldıza bir isim koyup, dilekleri biriktirdim

Kağıtlara döktüm sevgilerimi

Utandım diyemedim aşklarımı yüreğimde beklettim

Beklerken yenilerini ekledim

Eklerken çoğunu unuttum eskilerin

Begendiğim her anı fotoğrafladım

Albümlerde biriktirdim

Kimini şimdi hiç görmediğim

Nerede olduğunu bile bilmediğim

Yüzler biriktirdim o fotoğraflarda

Çevremde insanları biriktidim

Çoğaldıkça her birine bir parçamı verdim

Onlardan aldığım parçaları benliğimde biriktirdim

Kimi zaman acıttılar beni

Aldığım dersleri biriktirdim

Kimi zaman öfkelendim

Hırslarımı biriktirdim

Kimi zaman çok mutlu ettiler beni

İçinde onlara sevgiler biriktirdim

Kimi zaman konuşmam gereken yerde sustum

Kelimeler biriktirdim.

Kimi zaman susman gereken yerde konuştum

Pişmanlıklar biriktirdim

Tüm bunların sonunda hep keşkelerimle kaldım

Her birine ayrı keşkeler biriktirdim

Yaşadığım her şeyi tecrübe saydım

Kazandığım erdemleri, nitelikleri biriktirdim

Yine de yeri geldiğinde bir çoğunu katamadım hayatıma

Yıllar geçtikçe anladım ki

Dostlar uzaklarda

Anılar kutularda, sevgiler yüreklerde

Umutlar hep daha ileri tarihlere kaldı

Biriktirmek yerine tüketmek

Susmak yerine söylemek

Beklemek yerine aramak

Saklamak yerine kullanmak

Düşlemek yerine çabalamak

Utanmak yerine yaşamak gerekirdi oysa bir çoğunu

Yaşadım demek için iyi bir kolleksiyoncu olmak değil

Son kullanma tarihi geçmeden tadına varmak gerekirdi hayatın

İşte ben bir tek onu bilemedim.

AKS

21 Mart 2011

HAYATA DAİR

hayatı suprizleri olduğu için severim

her inişin ardından gelen çıkışları

her karanlığa doğan güneşleri olduğu için

gizemli ve usta bir öğretici gibi

bittiği sandığım herşeyi

yeni baştan ve daha iyiysiyle bana geri getirdiği için

severim

onu güzelleştirmeme,

onu bazen bildiğm gibi düşünmeme ve anlamama izin verdiği için

kolayca birleşebildiği için başka hayatlarla

ve yine kolayca ayrılıp

hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam edebildiği için severim

onu tüketirkende, beklerken de

aslında yaşıyor olduğumu her defasında yılmadan

bana hatırlattığı için de severim..

bazen öğrenmem için beni zorladığı

yorduğu ve hırpaladığı

ama ardından her defasında nedenlerini anlamamı sağladığı için

hem gözyaşlarıma, hem gülüşlerime boğulmuş tüm çağrılarımı cevapladığı

sahip olunan tek hayatın bana ait olmadığı

istediğimde tüm hayatlarla,

istemediğimde kendi hayatımda kalmamı sağladığı için

seviyorum hayatı..

Bazen kurtarılmayı bekleyen,

yardımıma muhtaç başka düşünce ve duygularla

kendimi bir kahraman gibi hissetmeme neden olduğundan

bazense benim kurtarılmayı bekleyen yardıma muhtaç

düşünce ve duygularıma başka hayatları kahraman yaptığı için severim

dahası benim olduğu, benimle olduğu için severim hayatı en çok...:)

aks

20 Mart 2011

GÜNEŞ VE TOHUM

Karanlık ve soğuk toprağın ısınmasıyla uyanmış o sabah tohum,

Nem kokulu çamurun içinde üşüyerek uyuduğu uzun bir zamandan sonra,

Önce rüya sanarak kıpırdanmış olduğu yerde,

Kıpırdandıkça tenine temas eden sıcaklığın onu daha çok sardığını hissetmiş,

Karşı konulmaz bir heyecana kapılmış yüreği,

Bir an önce bu sıcaklığı yaratan kaynağa ulaşmak istemiş,

Soğuktan korunmak için sımsıkı kapadığı kabuklarını gevşetmeye başlamış

Yine de temkinli hareket ediyormuş,

Yalancı bir bahara kanıp da gökyüzünü görmeden yok olmak değilmiş niyeti,

Köklerini uzatmış hafifçe önce, şeffaf ve taze teni değimiş toprağa

Toprak sevgiyle kucaklamış tohumun köklerini..

Bedenindeki bu güven dolu gevşemeden memnun, bu defa dallarını uzatmış toprağa

Uzandıkça hisettiği sıcaklık artmış,

Hisettiği bu mutluluk verici dokunuştan tüm bedeni ile faydalanmak istemiş tohum

Biraz daha yukarı doğru itmiş bedenini

Kökleri sımsıkı bağlı toprağa yükseltmiş başını

Karşı konulmaz sıcaklığa doğru..

Derken gözleri daha önce hiç görmediği bir ışıltı hissetmiş

Toprağın giderek aydınlanan ve renklenen yüzünün arasından

Onu çağıran bir melodi gibi büyülenmiş bu aydınlıktan..

Yüreğinde hem korku hem heyecanla yükselen isteğe direnenemiş

Ve hızlıca yükseltmiş başını ışığın geldiği yöne doğru

Karanlığı görmeye alışık gözlerini açamamış ilkin

Güzelliğinden kör olduğunu sanmış bu ateşin

Sonra yavaş yavaş belirmiş gökyüzü

Ve güneşin onu kucaklayan sımsıcak yüzü..

AKS
17 Mart 2011