hayatı suprizleri olduğu için severim
her inişin ardından gelen çıkışları
her karanlığa doğan güneşleri olduğu için
gizemli ve usta bir öğretici gibi
bittiği sandığım herşeyi
yeni baştan ve daha iyiysiyle bana geri getirdiği için
severim
onu güzelleştirmeme,
onu bazen bildiğm gibi düşünmeme ve anlamama izin verdiği için
kolayca birleşebildiği için başka hayatlarla
ve yine kolayca ayrılıp
hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam edebildiği için severim
onu tüketirkende, beklerken de
aslında yaşıyor olduğumu her defasında yılmadan
bana hatırlattığı için de severim..
bazen öğrenmem için beni zorladığı
yorduğu ve hırpaladığı
ama ardından her defasında nedenlerini anlamamı sağladığı için
hem gözyaşlarıma, hem gülüşlerime boğulmuş tüm çağrılarımı cevapladığı
sahip olunan tek hayatın bana ait olmadığı
istediğimde tüm hayatlarla,
istemediğimde kendi hayatımda kalmamı sağladığı için
seviyorum hayatı..
Bazen kurtarılmayı bekleyen,
yardımıma muhtaç başka düşünce ve duygularla
kendimi bir kahraman gibi hissetmeme neden olduğundan
bazense benim kurtarılmayı bekleyen yardıma muhtaç
düşünce ve duygularıma başka hayatları kahraman yaptığı için severim
dahası benim olduğu, benimle olduğu için severim hayatı en çok...:)
aks
20 Mart 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder