GÜNEŞ VE TOHUM

Karanlık ve soğuk toprağın ısınmasıyla uyanmış o sabah tohum,

Nem kokulu çamurun içinde üşüyerek uyuduğu uzun bir zamandan sonra,

Önce rüya sanarak kıpırdanmış olduğu yerde,

Kıpırdandıkça tenine temas eden sıcaklığın onu daha çok sardığını hissetmiş,

Karşı konulmaz bir heyecana kapılmış yüreği,

Bir an önce bu sıcaklığı yaratan kaynağa ulaşmak istemiş,

Soğuktan korunmak için sımsıkı kapadığı kabuklarını gevşetmeye başlamış

Yine de temkinli hareket ediyormuş,

Yalancı bir bahara kanıp da gökyüzünü görmeden yok olmak değilmiş niyeti,

Köklerini uzatmış hafifçe önce, şeffaf ve taze teni değimiş toprağa

Toprak sevgiyle kucaklamış tohumun köklerini..

Bedenindeki bu güven dolu gevşemeden memnun, bu defa dallarını uzatmış toprağa

Uzandıkça hisettiği sıcaklık artmış,

Hisettiği bu mutluluk verici dokunuştan tüm bedeni ile faydalanmak istemiş tohum

Biraz daha yukarı doğru itmiş bedenini

Kökleri sımsıkı bağlı toprağa yükseltmiş başını

Karşı konulmaz sıcaklığa doğru..

Derken gözleri daha önce hiç görmediği bir ışıltı hissetmiş

Toprağın giderek aydınlanan ve renklenen yüzünün arasından

Onu çağıran bir melodi gibi büyülenmiş bu aydınlıktan..

Yüreğinde hem korku hem heyecanla yükselen isteğe direnenemiş

Ve hızlıca yükseltmiş başını ışığın geldiği yöne doğru

Karanlığı görmeye alışık gözlerini açamamış ilkin

Güzelliğinden kör olduğunu sanmış bu ateşin

Sonra yavaş yavaş belirmiş gökyüzü

Ve güneşin onu kucaklayan sımsıcak yüzü..

AKS
17 Mart 2011