ne göründüğüm kadar güçlüyüm
ne de göründüğüm kadar güvenli
korkunun duvarları öyle yüksek ki oysa
sana eldeğmemiş kumsallarımı sunuyorum
hiç kimsenin görmediği, bilmediği
bir dünyanın kapılarını açıyorum
kırılgan, ürkek ve güvensiz bir çocuk var orada
sen hiç bir yere ait olamama duygusunu bilirmisin
...hiç kimseye...
kim olduğunu neden varolduğunu, düşündünmü hiç gecelerce
peki varoluşunun bazen insanlara zarar verdiğini hissetin mi?
işlemediğin suçların cezasını çektin mi hiç?
yalnızca düşlerinde var olan bir insana rastladığında
sadece korkuların yüzünden kaçmak istediğin
bir yıkıntı daha yaşamamak için
fırsatları görmemezlikten geldiğin
ve bu yüzden kendi kendinle savaştığın anlar oldu mu senin
taşıman gereken lanet olası sorumlulukların
hayatına set çekmesine göz yumduğun
kendi tercihlerinle, değer verdiğin insanların
tercihleri arasında çeliştiğin
hayatta güvenmen gereken yegane insanların
sana bir meta’ymışsın hissini uyandırdıkları oldu mu hiç?
ne yaşadıklarımı bilebilirsin
ne de sebeplerini
ne de belki de ilk kez içimdeki kalabalıktan sıyrılan
gerçek benle yüzyüze olduğunu
yalnızca benim bildiğim, bana ait bir dünyaya giriyorsun
...ve ben KORKUYORUM...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder