YAŞAMAYA YÜREK GEREK...!

İnsanları gözlemlemeyi severim gerçekten, kendi mi de.. Hani bir dışarda, bir içerde gözüm vardır desem yeridir.. Zaman zaman kendimi, zaman zaman onları anlamaya çalışırım.. Erdemlere inanırım, insanların kazanması gerektiğine inandığım erdemlere.. Kendimce doğrularım vardır pek çok insan gibi, ama gün gelir doğrularım evrim geçirebilir.. Hayatım boyunca sabit fikirlere takılıp kalmak bana göre değildir çünkü.. Doğruluğunda ısrar ettiklerimin ise, yerinde saymalarına izin vermem asla, her gün geliştiririm onları eteğimdeki taşları dökerek...

Bazı insanlar bilirim, hayatlarında hiç bir şeyden memnun değildirler aslında, ama herhangi bir çabaları da yoktur düzeltmek adına..Kendi hayatlarını dışarıdan seyrediyorlarmışçasına beklerler bir şeyler olmasını.. Olanlardan hüzün duyarak, kalplerine kilitler asarak, hayatın onlar için bir şeyler yapmasını beklerler. Yumurtadan yeni çıkmış bir civ civ gibi ürkektirler onlar, parmaklarını oynattıklarında herşeyin daha kötü olabileeceğinden korkarlar.. "Boşverdim" derler, yüzlerinde yaşanmışların gölgesi dururken.. Boşvermek midir sahi bu..? Boşverilen sorunun kendisi midir, hayat mıdır yoksa..? Sahip çıkılmayan bir hayat, kendi başına ne anlam taşır ki..?

Birilerinin öfkesine hedef olurlar, birilerinin heveslerine, sanki daima verecekleri bir şeyler varmış gibi, savunmasız bırakırlar sahip olduklarını.. Oysa geriye bırakılmış bir hayat bile kalmaz ortada, bunu anladıklarında zaman çoktan geçip gitmiştir. Ertesine gelen patlamalar, kükremelerden kime ne fayda..! Tarih tekerrür etse de, yaşanan an geri gelmez..

Beklerken geç kalırlar onlar hayata, bazen kendilerini kandırılar, kendilerine ait olmayanı ezbere tekrarlayarak.. Ağızlarından çıkan ses kendilerine ait olsa da, işin arkasındaki zihin başkasınındır sanki. Tökezlerler böyle insanlar bir soru sormaya kalktığınızda.. Ezberi aşanlara verilecek cevabı yoktur böylelerinin.. Başkalarının hayatını yaşayarak, ayakta kaldıklarını sanırlar.

Hatalarının daima bir sorumlusu vardır bu insanların.. Kimi zaman bir başkası, kimi zaman kader, kimi zamansa bir haber... Hiç bir şeyin sorumlusu olmadıkları gibi, sorumluluğunuda almazlar..Kendisinin sorumluluğunu taşıyamayan birini kim sahiplenir ki..?

Bazı insanlar bilirim, pasiflik yaşam şekilleri olmuştur. Kimileri söz geldiğinde aslanlar gibi olurlar, ardlarını döndüklerinde saklanacak gölgelerini ararlar.. Kimileri ise adım atmaya korkar olmuştur, ne yaparsa yapsın hayatının daha kötü olacağına inanırlar, oysa kim bilebilir hayatın altının üstünden daha kötü olduğunu..

Bahsettiğim tüm bu insanlar hiç mutlu olamazlar bu yüzden.. Yaşamaya yürek gerekir oysa ki.. Hani şu face book grubunda söylendiği gibi, "inanılan şeyler uğruna muhteşem hatalar yapabilmelidir" oysa insan.. Her ne yapıyor olursa olsun, yüreğini ortaya koymuş kaç başarısız insan vardır.

Üzülürüm ben o insanlara, öfkelenirim mücadelesizliklerine, anlayamam.. Kendi hakını koruyamandan bana ne fayda.. Yaşamaya yürek gerek oysa..

AKS